ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဧ။္ညည္းသံ

ငါအၿဖစ္ခ်င္ဆံုုးဆႏၵကေတာ့
အေဝဆံုးကိုိထြက္ေၿပးသြားခ်င္ေတာ့တာပဲ
ဝမ္းနည္းမွဳပူေဆြးမွဳဆိုတာ ဘာလို ့အရိပ္လို ေနာက္ကတစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရတာလဲ?
စိတ္ေသာကေရာက္ေနမွဳေတြဆိုတာကေကာဘာလို ့ ေအာက္ေၿခမရွိတဲ့ တြင္းနက္ၾကီးထဲဆြဲခ်ခ်င္ရတာလဲ?
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြကဘာလို ့ခဏတာပဲၿဖစ္ေနရတာလဲ?
ငါမၿမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ငါမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး
ငါမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး
ဒါဟာစိတ္ဓါတ္က်လို ့ေၿပာတာမဟုတ္ဘူး
ေလာကၾကီးကိုကဒီလိုၿဖစ္ေနလို ့ပါ
ဘာလို ့အၿဖဴနဲ ့အမဲၾကားမွာထင္ရွားတဲ့ မ်ဥ္းေၾကာင္းၾကီးတားမထားရတာလဲ?
ဘာလို ့အရာရာတိုင္းဟာမထင္မရွား မွဳန္ဝါးဝါးနဲ ့ၿမဴခိုးေတြ လိုေဝမွဳိင္းေနရတာလဲ?
ငါအၿမဲတမ္းၾကိဳးစားပါတယ္
သူမ်ားေတြကေၿပာတယ္ နင္ေတာ္တယ္တဲ့
ဒါေပမယ့္ဘာေတာ္တာလဲ?
တစ္ခါတစ္ေလေဘာင္အတြင္းမွာ ဟန္ေဆာင္မွဳမ်က္ႏွာဖံုးၾကီးတပ္ၿပီးေနရတာကိုကစိတ္ကုန္တယ္
ဒါဟာစိတ္ဓါတ္က်လို ့ေၿပာတာမဟုတ္ဘူး
ငါ့ကိုကဒီလိုၿဖစ္ေနလို ့ပါ
ဘာလို ့ေဘာင္အၿပင္ဘက္ စည္းအၿပင္ဘက္က လူေတြကေဘာင္အတြင္းကိုဝင္မလာခ်င္ရတာလဲ?
လူေတြကို ငါစိတ္ကုန္တယ္
အားလံုးက အတၱသမားေတြခ်ည္း
အားလံုးနီးပါးက မနာလိုမုန္းတီးမွဳေတြ၊ ကလဲ့စားခ်င္ၿခင္မွဳေတြနဲ ့ခ်ည္း ၿပည့္ႏွက္ေနသလိုပဲ
ဘာလို ့အားနည္းအားေပ်ာ့တဲ့သူကိုေဖးမကူညီလက္တြဲမေခၚခ်င္ပဲ
အႏုိင္က်င့္အၿမတ္ထုတ္ၿပီး ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ခ်င္တာလဲ?
ဘာလို ့ကိုယ့္ရဲ့က်ဥ္းေၿမာင္းတဲ့ အၿမင္အေတြး သေဘာထားေတြနဲ ့မကိုက္ညီ
တဲ့သူေတြကို ေလွာင္ေၿပာင္သေရာ္အပုပ္ခ် ကဲ့ရဲ့ခ်င္ၾကရတာလဲ?
နည္းနည္းေလးေလာက္ပဲၿဖစ္ျဖစ္နားလည္ေပးမွဳေတြရွိသင့္တယ္
ေမတၱာေတြ ေစတနာေတြ အၾကင္နာတရားေတြ ကိုယ္ခ်င္းစာနာမွဳေတြဟာ
အေကာင္းၿမင္လြန္းသူေတြဖန္တီးထားခဲ့တဲ့ ယံုတမ္းစကားေတြလား?
သမိုင္းထဲမွာက်န္ရစ္ခဲ့ၿပီလား?
ဒီကမၻာေၿမၾကီးေပၚမွာ
စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္းရွိတဲ့သူေတြဘယ္ေရာက္ကုန္ပါလိမ့္လို ့
စဥ္းစားမိတိုင္း….
ငါေလသက္ၿပင္းခ်မိတယ္။